суббота, 15 августа 2015 г.

Երկու օճառ

Երկու օճառ

Սկզբում անքուն գիշեր;
Ու մի արձան;
Հետո երգեր ՝ութ գիգաբայթ;
Ճանապարհներ ու լուսիններ;
Վեց գավաթ սուրճ;
Մեկ համով սթեյք;
Մի քանի խաղ;
Մի ջրաշխարհ;
Կարծես երկու պաղպաղակ;
Խմիչք՝ շշով, մի քանի տասնյակ:

Առավոտներ, ախ... առավոտներ;
Ճանապարհներ, կիլոմետրեր;
Ճանապարհին հյուրընկալներ;
Մրդիկ՝ տարբեր; Քարեր՝ նման;
Մի երկու վերք հեծանիվից;
Նորից լուսին՝ Մանումենտից;
Նավակը հին, զգացումը՝ նոր:

Շատ հայացքներ;
Հայացքդ մեղմ, սիրող, թախծոտ ու կարոտով:
Հայացքդ ջերմ, այրող, կայտառ ու արևոտ:

Ժամանակն էր...
Երկու օճառ...
Ու բաժանում,
Կարծես չկար էլ ուրիշ ճար:

Երկու օճառ, որ մաշվեցին ու հալվեցին հուլիս ամսում;
Երկու մարդիկ հանդիպեցին, ու ՛՛ծնվեցին՛՛ .... կհանդիպեն Ս...-ում:



 Ձոն անսահմանությանը

четверг, 29 апреля 2010 г.

Բլոգը արդարացնում է գրողի հույսերը

.Գրիչով գրելիս աջ ձեռքի միջնամատի վրա մազոլ ա լինում: Բլոգեռները նման պորբլեմ չունեն:
.Հանձնում ես մտքերդ էլեկտրոնային կրիչին, ոչ թե թղթին: Կրավորական կապ ես ունենում կանչների միության հետ: Պահպանում ես անտառները:
.Միշտ ալիբի ունես համակարգչի առաջ նստելու համար: Տնեցիքի համար արդարացի պատասխան ունես. "բան եմ գրում": Թե ինչ էական չի..."երեխան բան ա գրում": Ահա և պատռվեց դիմակս:
.Կարող ես կյանքում լինել դոդոշ: Բլոգ վարել, և դառնալ ... դոդոշ բլոգեռ:
Իսկ հիմա ամենակարևորը.
.Եթե ասելիք չունես, ապա բլոգը դրա լավագույն քողարկումն է:

Վերջում ասեմ...
Խնդրում եմ բլոգս հոգեվերլուծության չենթարկել: Ես չափավոր նորմալ եմ: Ոնեմ սրացման շրջաններ:

Գիշերվա 01:16 ի հեքիաթ

Լինում ա չի լինում մի աղջիկ ա լինում: Ես աղջիկը իրանց տան ներքնահարկում առյուծ ա պահում: Ինչ առյուծ: Դե սովորական` 4 ոտանի, բեխերով ու վրձնավոր պոչով: Ինչի ա պահում: Էհ, ուզում ա` պահում ա: Ոնց ինքն ա ասում. "լավա դե..."
Էս առյուծը շատ անհանգիստ առյուծ ա լինում` աղիները նորմալ չեն աշխատում, միշտ լուծ ա, հետևաբար նեռվայն առյուծ ա լինում: Հարևանները դրա ձեռը ընկած են լինում… էն էլ 2 ոտով: Նկուղային “առլյուծը” մի հետաքրքիր կենդանի ա լինում: Երբ վատ ա լինում, սկսում ա նկուղի դռներն ու պատերը չանգռել: Չանգռել մի ասա հրաշք քանդակներ ասա… Նկուղը մի 6 ամսվա ընթացքում դառնում ա թագավորական պալատ: Աղջիկը ճարպիկ ա լինում, ամեն անգամ էդ առյուծին հաց տալուց հացի հետ նկուղ ա տանում տարբեր չափերի փայտեր, իսկ առավոտյան նկուղից հանում ա մենակ լակշրի ժուռնալներում գովազդվող արվեստի գործեր : Ժամանակի ընթացքում աղջիկը Վերնի-Սաժում տոչկա ա գտնում, կապեր ա հաստատում ու իրա առյուծի սարքած քնդակները ծախում ա: Աղջիկ մի ասա, մի արտուտիկ-խուտուտիկ ասա, ինքը մատնաչափիկ, աչքերը երեսին խախում են, միտքը պրպտուն, բայց մի թերություն ա ունենալիս լինում` խուլա լինում:
Մի անգամ էս աղջիկը ուզում ա առյուծին կեր տանի, մերը դեմանց ասումա/դեմանց, որ բերանի շարժումները տենա/, թե բալա զգուշ եղի, նկուղի դուռը փչացելա: Բալեն էդ պահին ոչ տենում ա, ոչ լսում:
Գնում ա առանց իմանալու ինը ինչոց ա…
Գնում ա, դուռը հետևից փակվում ա : Առյուծը մի կողմից պրիստուպի մեջ ա, ոռնում ա, չանգռտում ա դես ու դեն, աղջիկը ուզում ա փախնի, որ իրա ձեռնարած առյուծը իրան չչանգռտի, տեսնում ա դոըւռը փակա, սկսումա գոռալ: Երկուսով գոռում են: Գոռում են, գոռում: մեկ էլ էս աղջիկը ասում ա, սպասի է, ես ինչի եմ գոռում: Էսի վատ ա, բան չին անի: Ռուսի ասած.”նե դո մենյա”: Որ մի քիչ էլ մնում ա , ասում ա սպասի տենամ էս կենդանին ինչի ա վատ: Նայումա սրան տենա ինչ… կենդանին ողջ հայացքով ու գիտակցությամբ նայում ա կերամանին: Նայում ա ու ինչ… կերամանում գառոխով սուպա: Աղջիկը խուլ ա լինում, բայց ոչ դեբիլ, հասկանում ա, որ խեղճ կենդանուն սաղ օր մեկ գառոխով սուպ են տալիս, մեկ սիսեռով կատլետ, մեկ լոբով սոուզ: Բա էդ առյուծի ուտելիք ա? Ու աղջիկը մտքում ասումա, որ ես էստեղից դուրս գամ, քեզ առյուծ ջան կսկսեմ լավ կերակրել…տէնց էլ անում ա: Ու առյուծի փորը կարգավորվում ա: Բայց որ կարգավորվում ա, աղջկա փեդի քանդակների բիզնեսը կանգնում ա:
Մոռալ տոյ սկազկի տակովա…”մի թքի էն ջրհորի մեջ, որը քեզ կերակրում ա”:

понедельник, 1 февраля 2010 г.

Երբեմն այնքան դժվար է մոռանալ, այն , ինչ քեզանից բացի այլևս ոչ մեկ չի հիշում: Երբեմն այնքան դժվար է ապրել ամբոխի մեջ, որը քեզ համար դարձել է միայնության ու դատարկության դրսևորում: Երբեմն դժվար է ժպիտ քամել հարազատների համար: Բայց գիտես, որ հետ դարձի ճանապարհ չկա: Գիտես, որ պետք է մոռանաս անցյալդ` ապագա ստեղծելու համար: Անցյալդ... որ այնքան էլ անցյալ չէ: Ամեն մի պահ կազմում է իմ ներկան` քանի դեռ ես հիշում եմ դա: Երբ ինձ հիշեն, իմ հետ կապված ամեն ինչ` այդ ժամանակ կդառնամ ինչ-որ մեկի անցյալի մի մաս: Գիտեմ, որ առաջինը չեմ, վերջինն էլ չեմ ում համար դժվար է հավատալ: Փորձում եմ հավատ մզել հոգուս ամենածածուկ անկյուններից: Հավատ մարդկանց ու առաջին հերթին սեփական անձիս նկատմամբ: Ես Հրեշտակ չե'մ, Դև էլ չե'մ, բայց պահանջ եմ ներկայացնում ստեղծողիս. "ուժ տու'ր":

Երբ գիշերը փռում է իր թևերը, ես այլևս չեմ դիմադրում, համաձայնում եմ, որ անզոր եմ: Ես դեռ չեմ մոռացել: Համաձայնում եմ, որ... ԴՈՒ դեռ իրական ես ինձ համար: Ես անզոր եմ ՔՈ ցավալի ներկայության դեմ:

"Ուժ տու'ր: Պահանջ եմ ներկայացնում, ու... ու խոնհարվում եմ քո կամքի առաջ:"

вторник, 22 декабря 2009 г.

Օր առաջին

Քանի որ որոշել էի գրել հանուն գրելու, ու քանի որ իմ կյանքում նոր էտապ է սկսվում, ապա նորից գրում եմ.... Էս անգամ լրիվ ուրիշ տրամադրությամբ:
Կան բաներ, որ պետք է չլինեն, բայց` լինում են; կան օրեր, որ կազմելու են անցյալի մի մաս: Ու այլ բան չի մնում, քան շարժվել առաջ: Ցանկացած կանգառ կարող է կատաստրոֆիկ ազդեցություն ունենալ: Մի խելացի մարդ գրել է"... ТАНЦУЙ и не останавливайся. Какой в этом смысл - не задумывайся. Смысла всё равно нет, и не было никогда. Задумаешься - остановятся ноги... все твои контакты с миром вокруг оборвутся... поэтому никак нельзя, чтобы ноги остановились. Даже если всё вокруг кажется дурацким и бессмысленным - не обращай внимания. За ритмом следи - и продолжай танцевать... выжми себя как лимон. И помни: бояться тут нечего. Твой главный соперник - усталость. Усталость и паника от усталости. Это с каждым бывает. Станет казаться, что весь мир устроен неправильно. И ноги начнут останавливаться сами собой... а другого способа нет, обязательно нужно танцевать. Мало того: танцевать очень здорово и никак иначе. Так чтобы все на тебя смотрели... так что - танцуй. Пока играет музыка - ТАНЦУЙ... " Харуки Мураками :
Հիմա ես խենթի նաման "պարելու" եմ:

понедельник, 14 декабря 2009 г.

Ով եք դուք?


/Էս հարցականի մոմենտը ճշտել ա պետք, ուրա իմ հայկական հարցականը?/Ուրեմն... նրանք շատ ակտիվ, հիմնականում գիշերային կյանք վարող, ջերմություն և խոնավություն սիրող կենդանիներ են: Դրանք օրվա լուսավոր ժամերին թաքնվում են ուրիշ կենդանիների բներում` հիմնականում կռծողների գետնափոր բներում; թափված տերևների տակ; ծառերի կեղևների արանքում; փտող բուսականության ծածուկ կառուցվածքներում: Սնվում են կենդանական և բուսական մնացորդներով: Դրանք ամենադիմացկուն կենդանիներն են երկրի վրա: Դրանց շատ տեսակներ կարող են մինչև 45 րոպե պահեն շնչառությունը և դանդաղեցնեն սրտի ռիթմը, կարող են ամսից ավել մնալ առանց սնունդի: Նրանք կարող են դիմանալ նույնիսկ ռադիացիային, շատ արագ ադապտացվում են նոր պայմաններին: Ահա թե ինչու տարածված է այն կարծիքը, որ դրանք "ժառանգելու" են Երկիրը մեծ ատոմային պայթյունից հետո...
Հեղինակ-Բոժե մոոոոյ, էս ուր եմ ընԳել.... Ահա թե ինչ: Տարբեր սոցիալական ցացնցերում կյանք վարող մարդիկ, ովքեր թաքնվում են իրական կյանքից համացանցի սարդոստայնում մի օր գրավելու են աշխարհը ու դառնալու են մեր ապագան: Սակայն դրանք պսեվդոդիմացկուն մարդիկ են:
Մարդ արարած-Այսինքն ինչ? մեր ապագան վտանգի տակ է?
Տառական- Հա, բա ինչ': Ձեզ տեսել եք? ականջներին, գոտկատեղին, ձեռներին ինչ-որ էլեկտրոնիկա, աչքերին.... ռոբոտոտեխնիկա... սերունդ առանց էմոցիաների....
Տառականները որ տառական են ի տո զույգեր են կազմում, սերունդ են ունենում, բազմանում են, իսկ դուք? պռոցեսը կա, սերունդ` չկա:
Մարդ արարած-Սերնդի համար մենք ժամանակ չունենք, համ էլ հարմար պահեր չեն, համաշխարհային կրիզիսա վիդիշ լի:
Տառական-Խելքիդ ձուն գա, բա հենց էդ ժամանակ պետք ա ավելի շատ ունենալ, ինստինկտ սամասախռանենիայա վիդա, վիդիշ լի:
Մարդ արարած-Ես հո կենդանի չեմ:
Տառական- Չեմի չե պոզեր, ախպերս դու ամենամեծ ու ամենավնասակար կենդանին ես, ու իլյուզաներ մի ունեցի էդ հարցում:
Հեղինակ-Ամեն ինչ լավ կլինի... պարզապես պետք է հուսալ, որ մարդու մեջ մարդկայինն ու աստվածայինը կհաղթեն:

вторник, 1 декабря 2009 г.

Ահ տամ, մեռի'

"Да здравствует суд, самый гуманный суд в мире!"

Էսօր առավոտվանից էս եմ հիշել)))
Ասեմ ինչի? Դե, ասել էին հարկայինից են գալու` բյուջեյի ստուգում:
Ես էլ ասեցի, որ գան տեղիցս կթռնեմ, կգոռամ "կեցցե պետ եկամուտների կոմիտեն... ամենաանկաշառ և արդար կառույցը ՀՀ-ում" )))
Լավ, ասում են ծիծաղում է նա, ով վերջում է ծիծաղում.... Էսօր չեկան: Վաղը կգան, կգնան... կամ բլոգ կգրեմ, կամ "քսիֆ" կուղարկեմ))))